Zoals hongerige pubers betaamd is lunchen best wel een nuttige bezigheid, zeker als de moeder dan de eitjes wil bakken voor op brood, de wensen zijn afgegeven, en als goede moeder trek ik mij terug in de keuken.
En daar ging het mis, op het gasfornuis zo tegen de rand van het gaspitje zat wat mij betreft een zwart geblakerd stukje oud voedsel. Op zich niet heel vreemd en omdat brand niet iets is dat ik graag uitnodig denk ik dat gewoon even te verwijderen.
Ik pak dat zwarte stukje met twee vingers vast als het begint te spartellen, in mijn hoofd gaat het mis, een stukje verkoolde groente spartelt niet zeker niet na verbranding, na dat er in mijn hoofd ernstig beraad is van wat het dan kan zijn, hebben mijn handen het voorwerp allang weggeworpen en met een helder plok komt het terecht op het gasfornuis.
In mijn hele systeem gaat een ding aan, en het begint te trillen, shaken, en gillen. En ik ren de kamer in. Het enige wat ik voor de aankomende minuten doe is een soort van oerkreten uitslaan die proberen in samenhangende taal te vertellen dat er dus een tor op het gasfornuis zit, want ja dat zwarte geblakerde stukje was een tor die mogelijk de winterkou nog even ver van zijn bed wilde houden door gezellig zich te warmen aan het fornuis.
Mijn pubers al best getraind in meisjes kijken super vervreemd op als er een gillend, shakend meisje de kamer in gerent komt. Mijn moeder is soms net een meisje. Zeker als ik mijn zoon vervolgens verzoek het beestje even buiten te zetten.
Een beetje zuchtend doet hij het mannelijke werk, dat deze moeder meestal heel goed zelf kan, maar niet als het stukje gebladderd zwart in beweging komt. Dat is nou net een stapje te ver.
Met PTSS is dat ook zo, je kan best wel goed functioneren tot je net tegen die ene trigger aanloopt. Je voelt je meteen weer terug in het moment van toen, en dat is niet zo handig voor je functioneren. Meestal kan je ook je puber prinsje dan niet inschakelen voor hulp. Je moet er zelf mee leren omgaan. Wat wel kan helpen is praten met anderen die het wel begrijpen en waar je samen mee kan sparren om beter om te gaan met je triggers.
Het schudden en trillen van mijn lichaam is de natuurlijke manier van een lijf om af te komen van de stress. Als een hertje achterna is gezeten door een tijger, heeft het gebruik gemaakt van de natuurlijke reactie om om te gaan met de stress, de adrenaline en cortisol schieten door het lijf om het vluchten als nummer 1 prioriteit te maken. Als het ontkomen is dan schut het hertje de stress als het ware van zich af, door te trillen en schudden. Door dit te doen wordt het geen trauma en kan het hertje gewoon weer stress vrij grazen. Wij mensen hebben nog steeds dezelfde reactie op stress situaties en daarom is het ook goed dat als je merkt dat je lijf wil schudden en trillen dat je het ook laat gebeuren.
mocht je vragen of opmerkingen hebben je kan altijd mailen naar info@natrauma.nl
Inmiddels is iedereen in ons huis weer een beetje in de juiste functie terug, de pubers hangen op de bank met hun broodje ei wat ik natuurlijk gewoon nog gemaakt heb.
Fijne dag, Hansje